Hola lieve kijkbuiskindertjes!

Hier zijn we weer! Dit keer vanaf het zonnige Koh Chang (Thailand) om jullie het verhaal te vertellen van onze reis door Cambodja. Cambodja is een land van uitersten; een land dat langzaam opkrabbelt uit een diep, diep dal. Een land dat nog enorm verscheurd is door zijn eigen recente geschiedenis. Een land van glimlachende en soms schuwe mensen, van prachtige natuur, van liegen en bedriegen, van het indrukwekkend Angkor Wat, van uitgestrekte rijstvelden met waterbuffalo's, van armoede en bedelaars, van het immense en mooie Tonle Sap-meer en helaas van de Rode Khmer en haar Killing Fields. Daarom eerst een klein beetje geschiedenisles (met dank aan Desiree):

Vanaf 1974 tot en met 1979 neemt de communistische groepering `Khmer Rouge` via een coupe de macht in het land over. Onder leiding van Pol Pot dwingen zij de 4 volgende jaren alle mensen volgens de extreme regels van de Khmer Rouge te leven. Alle steden worden ontruimt en iedereen wordt tewerkgesteld op het platteland om het land zo zelfvoorzienend mogelijk te maken.

Weigeren of niet actief genoeg zijn heeft een gruwelijke dood tot gevolg. Intellectuelen (waaronder oa alle mensen die een bril dragen en alle mensen die meerdere talen spreken vallen) vormen volgens de Khmer Rouge een bedreiging en zijn vogelvrij. Ze worden gemarteld om daden te bekennen die ze niet hebben gepleegd, vaak de dood als gevolg. Praten over het verleden, verliefd zijn, onderwijs, religie, muziek maken/luisteren en alle culturele uitingen zijn veroboden. De Khmer Rouge manipuleert iedereen, mensen worden tegen elkaar opgezet en het gebruik van geweld overheerst.

In deze periode vinden vele mensen een afgrijselijke dood. De zwakkeren redden het niet en sterven aan ondervoeding of ziekten. Martelingen en dood wacht een ieder die zich 'verdacht' gedraagd. Schedels inslaan om kogels te besparen en baby`s in de lucht gooien om ze als schietschijf te gebruiken zijn veelgebruikte methoden. Overal worden landmijnen geplaatst om ontsnappen te bemoeilijken, complete gezinnen worden uit elkaar gerukt en/ of afgeslacht, vrouwen verkracht etc. Er zijn hierdoor veel `Killing Fields` in het land, waarbij de naam voor zich spreekt.

De Vietnamezen weten het land na 4 afschuwelijke jaren te bevrijden. De schade wordt zichtbaar: 2 miljoen mensen vermoord (een kwart van de bevolking), het land in puin, mensen zijn ziek, verzwakt of gehandicapt, ouderen zijn kinderloos en vele kinderen zijn ouderloos. Chaos, angst, wantrouwen en verdriet overheerst. De marionetten-regering die gevormd wordt is zelfs genoodzaakt om oude leden van de Khmer Rouge weer in de regering te plaatsen omdat er te weinig intellectuelen in het land zijn. Zo is de Cambodjaanse zetel in de Verenigde Naties nog tot maar liefst 1991 in handen van de Khmer Rouge (met medeweten van de VN). Corruptie is onvermijdelijk en het land wordt niet of nauwelijks opgebouwd. Resultaat: het ploeterende Cambodja wat we vandaag de dag zien.

Best een heftige geschiedenis... en nog maar een schamele 30 jaar geleden. Een land dus om goed bij stil te staan. Bij aankomst aan de grens van Cambodja werden we bijvoorbeeld al meteen met de corruptie in dit land geconfronteerd. Het visum was toch echt 20 dollar en geen 24!?! Waar zouden die 4 dollar extra heen gaan?

Op onze eerste dag keken we in de avonduren in Phnom Penh de film Killing Fields in ons guesthouse. Zeer mooi en ontroerende film die een goed beeld geeft van de 4 jaren Khmer Rouge-regime. De volgende dag ook meteen een bezoek gebracht aan de Killing Fields nabij Phnom Penh. Groot veld/bos/moeras bij een rivier vol met kuilen van massagraven. Af en toe steken er nog wat kledingresten door het oppervlakte naar buiten. Naast de Killing Fields staat een monument met 9000 schedels die daar opgegraven zijn. Nog steeds is 1/3 van de massagraven niet geopend. Een plek waar we met zijn vieren (Koen, Eefje, Nina en ik) even stil van werden. Daarna meteen door naar S21 (Tuol Sleng), de hoofd-gevangenis en martelcentrum van de Khmer Rouge. Hier werden we zo mogelijk nog stiller van.

Omdat Cambodja naast een heel tragisch, ook een heel mooi land is... en we onze oude reisgezelschapsdame Desiree weer op konden zoeken... zijn we daarna naar Sihanoukville gegaan. Een klein stadje aan de kust dat meet strandtenten dan inwoners telt. Hier samen met Desiree, Marlou en Koen en Eefje een aantal erg relaxte en beregezellige stranddagen gehad. Overdag lekker zonnetje en een beetje sport inhalen (veel km zwemmen), 's avonds heerlijk ge-bbq-de vis eten op het strand met een leker koud pilsje. Omdat alleen aan het strand liggen ook gaat vervelen ;-D zijn we nog een dagje naar het mooie Ream nationale park geweest. Een heerlijke bootocht door de mangroves terwijl boven je de zee-arenden zweven en een leuke, korte trekking door de jungle.

Na de rustdagen op het strand waren we klaar voor de grote attractie van Cambodja en 1 van de 7 nieuwe wereldwonderen: Angkor Wat! Omdat we inmiddels wat mensen kennen in Azie, ook in Siem Reap weer ' oude bekenden' opgezocht in de vorm van Kim en Ralf. Samen met hen en Chris een lekker fietstocht gemaakt over het platteland van Cambodja en het schitterende Angkor bezocht. Helaas kan ik moeilijk in woorden vatten hoe bijzonder en mooi de honderden tempels, kloosters en paleizen van de oude wereldstad Angkor zijn (ooit woonden er meer dan een miljoen mensen). Niet alleen (sunrise bij) Angkor Wat is briljant, maar ook Bayon met zijn duizenden gezichten die naar je kijken, de tombraider-tempel (jaja Angelina is hier ook geweest tijdens de opnames van tombraider 2) met zijn door reuzenbomen overgroeide muren en het terrace of elephants waar de oude koningen hun volk toespraken. Na 1 avond zonsondergang en 1 volle dag met de tuk tuk rondgecrossd te hebben, was het voor mij nog niet genoeg. Ik plakte er nog een heerlijk Hollands-dagje op de mountainbike door Angkor aan vast, terwijl Nina een dag ging chillen. 's avonds zijn we nog bloed gaan doneren in het kinderziekenhuis in Siem Reap

Omdat Cambodja ons nog steeds erg aansprak, besloten we om niet meteen door te gaan naar Thailand, maar nog het Tonle Sap-meer over te steken naar Battambang. Een beslissing waar we absoluut geen spijt van hebben gehad. De bootocht was wederom prachtig en gaf ons een zeer mooie kijk op het rivierleven in Cambodja. Oja... en het leerde ons dat er naast kamikaze-buschauffeurs ook kamikaze-kapiteins zijn. Als je heel hard 'krak' hoort op een boot is het meestal te laat... gelukkig was het dit keer een onbemande roeiboot die ten onder ging. Na aankomst in Battambang een leuke kookcursus gedaan bij Smokin' Pot (what's in the name) en een dagje heerlijk... uh... niets gedaan.

Tsja... en dan zit je in Battambang... maar hoe kom je daar weer weg? Nina en ik besloten de alternatieve route te pakken om op het Thaise eiland Koh Chang te komen... haha... en dat ie alternatief was, dat hebben we geweten! Om half zes ging de wekkker en na wat proviand ingeslagen te hebben vertrokken we richting shared taxi standplaats. Shared taxi zul je misschien denken... hoe werkt dat dan? Nou dat werkt simpelweg als volgt: Men neme 1 Toyota Camry (normale sedan) en propt daar vervolgens 8 volwassen en 1 kind van 2 in!!!!!!! Dit betekent vier volwassenen en 1 kind op de achterbank... 2 volwassen op 1 bijrijdersstoel... en ja hoor, je telt goed... 2 volwassenen half op elkaar op de bestuurdersstoel!!!! En als je dan bedenkt dat de weg van Battambang naar de Thaise grens een onverhard zand/kiezelpad is... dan weet je ook de rest... resultaat; 40 graden, hotsen en botsen en kotsende mensen! Een genot voor alle zintuigen! Na (na een rit van ruim 3 uur) de shared taxi achter ons gelaten te hebben en de grens over gestoken te hebben, stonden we in Thais niemandsland. Gelukkig vonden we een vrouw bereidt om ons met haar pick up voor een schamele 500 bath naar de dichtsbijzijnde grote stad te brengen. Hier wisten we een minibusje te regelen dat ons afdropte bij de afslag naar de ferry. Na weer een korte rit in een knaloranje pick up (we blijven nederlanders!) arriveerden we bij de ferry naar Koh Chang. Weer 2 uur, een nieuwe pick up en een mooie houten bungalow later, lagen we in de zon op het bounty-strand met een lekkere fruitshake in de hand!!!

Eind goed al goed. Wij zullen het prachtige, maar ook tragische Cambodja niet snel vergeten. Het heeft heel veel indruk op ons gemaakt. Ik kom er graag eens terug! Maar nu eerst gezellig Nina's moeder Mary op gaan pikken in Bangkok voor onze laatste 2 weken in Azie!

Ciao lieve mensen en tot snel! Dikke x, Nina en Ivo

.